عاشقانه

بسم الله الرحمن الرحیم
     امامان معصوممون فرمودند هر مسلمونی دو تا پدر داره یکی اون کسیه که خونش تو رگامونه و بهش تعلق جسمی داریم. پدر دوم ائمه اطهار و انبیاء بزرگوارمون هستند  از آدم تا خاتم علیهم السلام . در نوع دوم تعلق معنویه و اونچه که باعث پیوند پدر و فرزندی میشه علم و دانش الهیه، همون علمی که سینه به سینه نقل شده، نوشته شده و به ما رسیده.
     همون طور که پدر نسبی به گردنمون حق داره پدر معنوی هم حقوقی به گردنمون داره و همونجور که نسبت به اون حقوق در نامه سر گشاده الهی اشاره شده نسبت به این حقوق هم تذکر داده شده.
     خداوند متعال ما رو به احترام نسبت به پدر نسبیمون سفارش فرموده اما حق پدر معنویمون نه تنها احترام بلکه اطاعته .
     در نامه سر گشاده الهی اومده که پدرت (پدر نسبی) رو اطاعت کن تا جایی که مخالف فرموده خدا نباشه اما وقتی پای اطاعت از پدر معنویمون به میون اومده اطاعت از او رو در ردیف اطاعت از خودش قرار داده: اطیعواالله و اطیعوا الرسول و اولی الامر منکم.
     در تفاسیر اومده که منظور از اولی الامر امامان معصوم علیهم السلام و پس از اونها علما، فقها و مراجع تقلید اند. یعنی علاوه بر پیامبران و امامان، علما هم پدر معنویمون هستند.
راستی وقتی کسی پدرشو از دست میده چه حالی میشه؟
گاهی وقتی کسی میره فقط فقدان جسمشو آدم احساس میکنه و در مورد پدر علاوه بر فقدان جسمی، کمبود محبتش هم هست. این مربوط به از دست دادن پدر خونیه اما اگه خدای ناکرده آدم پدر معنویش رو از دست بده علاوه بر همه اینها گنجینه ای از علم و معرفت رو از دست داده و جبران فقدانش عملا غیر ممکن به نظر میاد.
میخواستم بگم از دیروز در سوگ باباییم؛ بابایی که اونقدر باهوش بود که در 19 سالگیش به خارج فقه رسید، بابایی که نور چشم حضرت امام رحمه الله علیه بود، بابای شجاعی که بارها در جوونیش به خاطر حق طلبیش به زندان افتاد و تبعید شد اما هیچ وقت دست از حقیقت بر نداشت و زیر بار زور نرفت ... بابای مهربونی که جاپای خانوم حضرت زهرا سلام الله علیها گذاشت و این روزهای آخر زمرمه زبونش "السلام علیک یا سیده نساء العالمین" بود، بابای خوبم چه دیر میگذرد گاهِ تنهایی .... آه
بعد از رفتن تو دل من گریه کردخورشید هم گریه کرد مهتاب هم گریه کرد امت هم در غمت گریه کرد

امام خوبم آغوش بگشا که نور چشمت آمده است!